خدا کند که...
بهار....
زودتر بیاید...
برای بعضی ها....
خیلی....
زمستان است....
...
پیام های کوتاه
عکاس هاهم عالمی دارن...
عکس هرعکاسی طعم ومزه مخصوص خودش روداره....مثل طعم و مزه دست پخت.
عکاس هاچیزایی می بینن که بقیه یا نمی بینن یا بی خیال از کنارش ردمی شن.
شکارچی لحظه های نابی هستن که ما مفت از دست دادیم.
عکس می گیرن از عشق،نفرت،زندگی،...
عکس می گیرن ازخوبی ها وبدی هایی که داخلش غرقیم اما نمی بینیم.
عکس می گیرن ازانسان های کوچیک اما بزرگ یا ازانسان های بزرگ ولی کوچیک.....
زیبایی و زشتی ها رو از یه زاویه می بینن که فکرش هم نمی کردیم.
عکاس ها ازاونایی هستن که می تونن زمان رودرقاب دوربینشون اسیرکنن واین از هرکسی برنمیاد.کمکمون می کنن تا برلحظه گذشته واتفاق های افتاده بهترنگاه کنیم .
و بتونیم راز اون لحظه از زمان رو پیدا کنیم.رازی که می تونه شیرین باشه یاتلخ .اما تلخی بعضی رازها هم شیرینه....
روزی در مشهد مقدس نزد آیت‌الله خوشوقت تنها بودم و از ایشان سؤال کردم وقتی که به حرم امام رضا(علیه السلام) مشرف می‌شوید،
کدام زیات‌نامه را می‌خوانید و فکر می‌کردم که پاسخ ایشان زیارت جامعه و زیارت امین‌الله را مطرح می‌کند ولی ایشان گفتند، هیچکدام و من تعجب کردم.
آیت‌الله خوشوقت گفتند هیچ زیارتی نمی‌خوانم و من پرسیدم پس در حرم چه می‌خوانید و ایشان در پاسخ گفتند: خودم با حضرت حرف می‌زنم، می‌گویم و می‌شنوم.
خوش به حال اون مریضی که از بیماریش .... از دردش خبر داره....
.
.
.
* چو درد در تو نبیند که را دوا بکند ...
.
.
حافظ خوانی با صدای استاد موسوی گرما رودی