العبد محمد تقی بهجت رحمه الله علیه
و ..... تقدیم به آنهایی که به ما سر میزنند
پیام های کوتاه
بگو خداوندا!...
به هرکه بخواهی فرمانروایی می دهی،
و از هر که بخواهی،فرمانروایی را بر می کنی.
هر که را بخواهی ارجمند می سازی،
و هرکه را بخواهی به خواری می افکنی.
نیکی همه در دست توست...
...به سوی او شکوه می شود و گشایش و امید،از او فرا می رسد.
خداوندا!
از تو می خواهم
به شایستگی این نام های با شکوه و برکشیده به نزد تو
نام های برتر و والایی
که برای خویشتن خود برگزیده ای
و برای یاد خود،ویژه شان کرده ای
و همه ی آفریدگانت را،از گزینش آنها برای خود باز داشته ای
و از همه ی چیز ها،جز خود جدا کرده ای...
نیایش پیامبر اکرم صلی اله علیه واله در غزوه ی وادی القری
دست به دامن نام های باشکوهت
به نام خداوند مهر گسترده ی مهربان.
ستایش،همه آن خدایی راست که پروردگار جهانیان است
آن مهر گسترده ی مهربان
خداوند روز سزا
پس،تنها تو را می پرستیم و تنها از تو یاری می جوییم
اینک به راه راست، رهبری مان کن
به راه آنان که بر ایشان بخشندگی کرده ای
نه خشم زدگان ، و نه گم کرده راهان.
خدا،که جز او-که زنده و پاینده است –هیچ خدایی نیست،نه چرتی و نه خوابی فرایش نگیرد.
آنچه در آسمان ها و زمین است،از آن اوست.
چه کسی نزد او،جز به پروانگی او،میانجیگری کند؟آنچه را که در پیش روی آنان،و آنچه را که در پس پشت آنان است،نیک می داند.
وچیزی از دانش او را فرانگرفته اند،مگر به آن اندازه که خود او خواسته است.
گستره ی فرمانروایی او،پهنه ی آسمان ها و زمین است.
و نگاهداری این دو،بر او گران نیاید؛که او بس برتر است و بزرگ.
خدا،فرشتگان و دانشمندان،گواهی می دهند که هیچ خدایی جز او نیست.
او ایستاده به دادگری است.هیچ خدایی جز آن گرانپایه ی فرزانه نیست.
او آن خدایی است که جز او خدایی نیست.
دانای نهان و آشکار است.او مهر گسترده و مهربان است.
او آن خدایی است است که جز او هیچ خدایی نیست
.فرمانروای پاک نهاد بی گزند،ایمنی بخش و نگاهبان،گرانپایه و زورمند و بزرگمنش.
پاک است خدا از آنچه با او انباز می گیرند.
او آن خداوند آفریننده ی پدید آورنده ی نگارگر است،که نام های نیکو دارد.
هرچه در آسمان ها و زمین است،او را به پاکی یاد می کند،که او ارجمند و فرزانه است.....
ادامه دارد...
حرکت کشتی نجات آدمیان،
احتیاجی به دریا ندارد.
این کشتی،
روی قطره اشکی مقدس که
برای حسین علیه السلام
ریخته می شود می گذرد.
علامه جعفری رحمه الله علیه
«زندگی» باید پیوسته در حال به «وجودآمدن »یا به «وجود آوردن باشد»،و الا باری است بر دوش انسان.
علامه محمد تقی جعفری "ره"