بگو خداوندا!...
به هرکه بخواهی فرمانروایی می دهی،
و از هر که بخواهی،فرمانروایی را بر می کنی.
هر که را بخواهی ارجمند می سازی،
و هرکه را بخواهی به خواری می افکنی.
نیکی همه در دست توست...
...به سوی او شکوه می شود و گشایش و امید،از او فرا می رسد.
خداوندا!
از تو می خواهم
به شایستگی این نام های با شکوه و برکشیده به نزد تو
نام های برتر و والایی
که برای خویشتن خود برگزیده ای
و برای یاد خود،ویژه شان کرده ای
و همه ی آفریدگانت را،از گزینش آنها برای خود باز داشته ای
و از همه ی چیز ها،جز خود جدا کرده ای...
و آنها را راهنما،به سوی خود،نهاده ای
و دستاویزی،نزد خود گذاشته ای
آنها،بزرگترین نام ها هستند
و شکوهمندترین سوگندها
و فخرآمیزترین سوگندها
و گران ترین انگیزه بخش ها
و استوارترین تکیه گاه ها
و آن که تو را بدانها بخواند،نومید باز نمی گردد
و آن کس که بر تو امید بسته
و به سوی تو دستاویز جسته
دلش نمی شکند
نه کسی که بر تو اعتماد کرده،خوار می شود
و نه بر کسی که به پناه تو آمده،ستم می رود
نه خواهشگرت تنگدست می ماند
و نه امید آرزومندت بریده می شود
نه پیمان او شکسته می شود
و نه پاسداشت او پایمال می گردد.
پس، ای کسی که یاری نمی شوی
و ستم نمی بینی
و شکست نمی خوری
و به ستیزه درنمی آیی
و در برابرت ایستادگی نمی شود؛گناهانم را،همه بیامرز،
کارهایم را،همه به سامان آور....
ادامه دارد...
