*متن ترجمه فارسی دعای 54 صحیفه سجادیه ؛ دعا در طلب رفع غم و اندوه*
ای غمگسار و ای اندوه زدا، ای بخشنده در این جهان و آن جهان و مهربان در هر دو سرا، بر محمد و خاندان محمد درود فرست. اندوهم را ببَر و غمم را از میان بردار.
ای یگانه، ای یکتا، ای کسی که همگان نیاز خود پیش تو آورند، ای آن که نزاده‌ای و زاده نشده‌ای و هیچ کس همتای تو نیست، مرا از بدی‌ها نگاه دار و از گناه پاکیزه بدار و گرفتاری‌ام را برطرف گردان.
خالی نکن ...
و....
تکان نده....
کفش هایت را...
بگذار ...
همراهت....
بمانم...
....
بیایم...
...
سلام بر روز شهادت تو....
وصیت می کنم....
...
...
هر وقت آقا ظهور کردن...
و...
شما بودید و ما نبودیم ...
....
سلامم رو به آقا برسونید....
.
.
همین...
....او با توست ،چرا تو با او نیستی؟
اگر می خواهی با او باشی ،به همین مزرعه و گلشن روی زمین نظاره کن،این جاست جایگاه شکفتن آن دسته گل ابدیت.
آیا می دانی هوی وهوس پرستی تو و ستمکاری تو بردیگران و بی اعتنایی ات به دستورات الهی ،پایمال کردن این مزرعه وگلشن است که دسته گل خندانِ تو ازهمان سربرخواهد زد؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
شکسته بال تر از من
میان مرغان نیست...
دلم خوش است که نامم
کبوتر حرم است....
امام صادق علیه السلام...
اِعلَمى اَنَّ الشّابَّ الحَسَنَ الخُلُقِ مِفتاحٌ لِلخَیرِ، مِغلاقٌ لِلشَّرِّ وَ اِنَّ الشّابَّ الشَّحیحَ الخُلُقِ مِغلاقٌ لِلخَیرِ مِفتاحٌ لِلشَّرِّ ؛
بِدان که جوانِ خوش اخلاق، کلید خوبى ها و قفل بدى هاست و جوانِ بداخلاق، قفل خوبى ها و کلید بدى هاست.
امالى (طوسى) ص 302، ح 598
