ذره

هوالفتاح العلیم

شب آتشای سنگین                              بدنای پاره پاره

تیکه های مهربونت                                           عاقبت شدن ستاره

مثل مجنون پی لیلا                                           لحظه رسیدنت بود

بالاتو    واکردی  اون شب                    موقع   پریدنت بود

توی آسمون چی دیدی                                           که زمین و خط کشیدی

رفتی اون  بالا   بالا ها                                                              به خود خدا  رسیدی

            کوله بارت و می بستی                                         که بری به سمت  خورشید 

کوله پشتی روی  دوشت                              جاده ی زیر    پات می لرزید

شب  خون شب  نبرد                                            تو    به  دور  از شک و تردید

چشم  تو    ترانه هاشو                                                                     به دل   ستاره   بخشید

     آخ که از چیا گذشتی                                                          دستاتو    کجا    گذاشتی 

گفتی  که  راهتو   رفتی                                                                اگه پاتو   جا    گذاشتی

تشنه بودی و نگفتی                                                                      از کدوم جزیره بود