یکی از موقعیّت هایی که داریم، عبارت از ماه مبارک رجب است؛ که اگر کسی در این ماه از خداوند درخواست کند، هیچ رد نمیشود.
ماه رجب از ماههایی است که مربوط به اسلام هم نیست، در زمان جاهلیّت عرب که از اسلام خبری نبود، نه پیغمبری، نه دینی؛ همان موقع مردم انتظار می کشیدند که ماه رجب بیاید که حاجت هایشان را بگیرند. لذا خیلی بد است که یک مسلمان از مردم جاهلیّت بدتر باشد.
اگر دعاهای ماه رجب را کمّی دقت کنید، می بینید که غالباً در آن مسأله حاجت و روا شدن حاجت مطرح است،
لازم می دانم برادران و خواهران عزیز را، مخصوصاً جوان ها را توجه بدهمبه اهمیت ماه رجب.
از این مناسبت ها و از این خصوصیاتِ مربوط به ایام و شهور نمی شود بهآسانى صرف نظر کرد.
بزرگان و اهل معنا و اهل سلوک، ماه رجب را مقدمهى ماه رمضان دانستهاند.
ماه رجب، ماه شعبان، یک آمادگاهى است براى اینکه انسان در ماه مبارک رمضان – که ماه ضیافت الهى است – بتواند با آمادگى وارد شود.
آمادگى به چیست؟
در درجهى اول، آمادگى به توجه و حضور قلب است؛
خود را در محضر علم الهى دانستن، در محضر خدا دانستن – «سبحان من احصى کلّ شىء علمه» – همهى حالات خود را، حرکات خود را، نیّات خود را، خطورات قلبى خود را در معرض و محضر علم الهى دانستن؛ در درجهى اول، این مهم است؛ و اگر این حاصل شد، آن وقت توجه ما به کارهایمان، به حرفهایمان، به رفتوآمدهایمان، به سکوتمان، به گفتنمان، بیشتر خواهد شد؛
توجه می کنیم که چه می گوئیم، کجا می رویم، چه اقدامى می کنیم، علیه چهکسى حرف می زنیم، به نفع چهکسى حرف می زنیم.
سوال:
چند سال است که در کارهایم دچار مشکل می شومو راهها به رویم بسته می شود،از جمله در زمینه اشتغال و ازدواج،و هر چه از خدا یاری می خواهم،راه مساعدی گشوده نمی شود؟
جواب:
زیاد از روی اعتقاد کامل بگویید:استغفرالله،هیچ چیز شما را منصرف نکند غیر از ضروریات و واجبات تا کلیه ابتلائات رفع شود،بلکه بعد
از رفع آنها هم بگوییدبرای اینکه امثال آنها پیش نیاید،
واگر دیدی رفع نشد،
بدانیدیا ادامه نداده اید ،یا آنکه با اعتقاد کامل نگفته اید.
والله العالم
مرحوم حضرت آیت اله سید محمد مهدی دستغیب ره:
*اگر انسان دارای هدف باشد و برای رسیدن به آن (هدف) در تکاپو باشداز سرگردانی نجات پیدا می کند و آرام آرام حرکت می کند.
انسانی که خود را نشناخته ، چه هدفی می تواند داشته باشد و هر هدفی که انتخاب کند مربوط به عالم طبع است و فطرت او را ارضا نمی کند. انسان فوق عالم طبع است.
امیر المومنین صلوات الله علیه می فرماید: «أتـــزعــم أنــکَ جــرمٌ صَغـیــر و فیــکَ انطوى العـالـــم الأکـــبر»
یعنی :تو گمان می کنی جِرم کوچکی هستی ، نه، در تو عالم کبیر گنجانده شده ای.*
.
سیاه پوش تر شدیم...
هنوز عطر نمازهایی که به تو اقتدا کردیم جاری است....
در عزای تو گریه می کنیم و سکوت....
در حالات مرحوم شیخ جعفر شوشتری -که از اعاظم علمای گذشته بوده- نقل شده است:
در شوشتر رسم بوده که ایام عید نوروز که مردم به تنظیف خانهها و تعمیر و نوسازی وسایل زندگی میپرداختند، مسگرها که کارشان اصلاح ظرفهای فرسوده بود در کوچهها میگشتند و صدا میزدند: دیگ سفید میکنیم، دیگ سفید میکنیم. مقصودشان این بود دیگهایی را که در طول سال در خانهها کار کرده و سیاه شده است بگیرند و سفید کنند.
در آن ایام مرحوم شیخ جعفر روزی در میان جمعیت عظیمی منبر رفت، تا روی منبر نشست بعد از حمد و ثناء و صلوات فرمود:
«ایها الناس! قدراً نُبیّض، قدراً نبیض؛ ای مردم، ما دیگ سفید میکنیم، دیگ سفید میکنیم».
مقصودش این بود دیگ دلها بر اثر نافرمانیها و بدعملیها سیاه شده است، آیا وقت آن نرسیده که این دلهای سیاه را سفید کنیم؟ مردم، شما که دیگهای آشتان را در این ایام سفید میکنید، آیا دیگهای جانتان نیاز به سفید کردن ندارد؟
نقل شده است این حرف چنان دگرگونی و انقلاب در دلهای شنوندگان ایجاد کرد که مجلس یک تکان خورد و صدای ناله و شیون از مجلسیان برخاست!