شعبان، بیشتر ماه دعا و روزه است؛ این مناجات شعبانیه را ببینید.
من یک وقتی از امام (رضواناللهعلیه) پرسیدم:
در این دعاهای مأثوری که وجود دارد، شما کدام دعا را بیشتر از همه خوشتان میآید و دوست دارید.
فرمودند: دعای کمیل و مناجات شعبانیه.
اتفاقاً هر دو دعا هم مال ماه شعبان است؛ دعای کمیل که میدانید اصلاً ورود اصلیاش مال شب نیمهی شعبان است، مناجات شعبانیه هم که از ائمه نقل شده، متعلق به ماه شعبان است.
لحن این دو دعا به هم نزدیک است؛ هر دو عاشقانه است.
در مناجات شعبانیه:
«و ان ادخلتنی النّار اعملت اهلها انّی احبّک»؛
جهنم هم که من را ببری، فریاد میکشم تو را دوست دارم.
و در دعای کمیل:
«لان ترکتنی ناطقا لاضجّن الیک بین اهلها ضجیج الاملین و لاصرخنّ الیک صراخ المستصرخین و لابکینّ بکاء الفاقدین»؛
اگر به من در جهنم اجازه بدهی و نطق را از من نگیری، فریاد میکشم؛ فریادِ امیدواران، فریادِ دلدادگان و فریادِ دلباختگان را.
بیانات مقام معظم رهبری در دیدار وزیر و مدیران وزارت اطلاعات 83/7/13
«شبهای ماه رمضان است، اغلب شما جوان هستید.
وضو بگیرید.نماز بخوانید.کم حرف بزنید.کم قصه بگویید.
این چیزهایی که در تلویزیون نشان میدهند برای تفریح است یا برای بچهها.شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید.کمی به کارهایتان برسید.
نیم ساعت یا یک ساعت بعد از نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید.
افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، به دعایی، به ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید.
با خودتان خلوت کنید.به قرآن نگاه کنید.
یا اینکه اصلا ساکت بنشینید.این خیلی قیمتی است.
آدم افطار حقیقی را با خدا میکند. افطار حقیقی که خوردن نیست.ابعث حیا، آن افطار است.»