« بصیرت و ایمان عباس سلام الله علیه »
امام صادق سلام الله علیه :
کانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِیٍّ نافِذَ البَصیرَةِ صُلبَ الإیمانِ
جاهَدَ مَعَ أبی عَبدِاللّهِ و أبلى بَلاءً حَسَنا و مَضى شَهیدَا؛
برف را ببین! اگر تند شلّاقی ببارد، نمی نشیند. برف وقتی می نشیند که آرام و زیبا ببارد.
حرف هم مثل برف است؛ اگر به قول « قرآن کریم » نرم و لیّن باشد، بر دل می نشیند و دلنشین خواهد شد. به همین دلیل خداوند به موسی و هارون فرمود:
« حال که پیش فرعون می روید، با او نرم سخن بگویید.
فَقُولا لَهُ قَولاً لَیِّنا. »(1)
یعنی اگر تند و خشن بگویید، او بر نمی تابدو بر دل سنگ او نخواهد نشست.
کلام و سخن حافظ چرا بر دل ها می نشیند؟
چون نرم است؛ مثل مخمل و حریر. ببین وقتی که می خواهد بگوید با هر کسی ننشین چه لطیف و چه نرم می گوید:
نازنینی چو تو پاکیزه دل و پاک نهاد .. بهتر آن است که بامردم بد ننشینی
پ ن:
1-سوره طه ، آیه 44 .
رنجبر ، محمدرضا ، « مثل شاخه های گیلاس » ، نشر شهر ، 1392، ص12.
.
.
.
.
.....هر گرفتار که در بند تو می‌نالد زار....
.........می‌برد حسرت صیدی که گرفتارتر است....
.
.
.
.
....
...
ضامن آهو شدنت جای خودش...
اینکه در روز جزا ضامن مایی، عشق است...
عشق است...
عشق است...
عشق......