قسمتی از خطبه 163 نهج البلاغه....
اى انسان! اى آفریده راست قامت، اى پدیده نگاه دارى شده در تاریکی هاى رحم هاى مادران، قرار داده شده در پرده هاى تو در تو، آغاز آفرینش تو از گل و لاى بود، و سپس در جایگاه آرامى نهاده شدى تا زمانى مشخص و سرآمدى تعیین شده و آنگاه که در شکم مادرت حرکت مى کردى، نه دعوتى را مى توانستى پاسخ گویى، و نه صدایى را مى شنیدى. سپس از قرارگاهت بیرون کردند و به خانه اى آوردند که آن را ندیده بودى و راه هاى سودش را نمى دانستى، پس چه کسى تو را در مکیدن شیر، از پستان مادر هدایت کرد؟ و به هنگام نیاز جایگاه هاى طلب کردن و خواستن را به تو شناساند؟ هرگز، آن کس که در توصیف پدیده اى با شکل و اندازه و ابزار مشخص درمانده باشد، بدون تردید
از وصف پروردگارش ناتوان تر، و از شناخت خدا با حد و مرز پدیده ها دورتر است.
دریافت..........
بهتره!!